دانشمندان سرکوب درد را از انگل‌ها یاد می‌گیرند

به نقل از آی‌ای، اگرچه انگل‌هایی به نام لیشمانیوز پوستی(Cutaneous leishmaniasis) یا سالَک، زخم‌های پوستی بد شکلی تشکیل می‌کنند، اما هیچ دردی به همراه ندارند. این توانایی به انگل‌ها اجازه می‌دهد تا فرآیند درمان را به تعویق بیاندازند و به طور موثر بقای خود را طویل‌تر کنند.

ضایعات بدون درد در موش بازدید شد

اکنون، برای اولین بار، محققان به بازدید ضایعات روی پوست موشها پرداخته‌اند تا برسی کنند که آیا مسیرهای سیگنال‌دهی متابولیک مسئول خنثی کردن درد است یا خیر. مقصد این است که این مکانیسم برای پشتیبانی به افرادی که از دردهای ناتوان کننده رنج می‌برند از طریق گسترش داروهای ضد درد غیر مخدری منفعت گیری بشود.

آبهای ساتوسکار(Abhay Satoskar)، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد پاتولوژی در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اُهایو، می‌گوید: هیچ‌کس نمی‌داند چرا این ضایعات بدون درد می باشند اما فکر می‌بشود که انگل به نوعی سیستم فیزیولوژیکی میزبان را دستکاری می‌کند.

بر پایه داده‌های ما، انگل‌ها مسیرهایی تشکیل می‌کنند که درد را سرکوب می‌کند. این که آنها چطور این کار را انجام خواهند داد، تا این مدت در دست بازدید است. ما فکر می‌کنیم که هر مولکولی که در وجود انگل تشکیل می‌بشود می‌تواند مسکن‌ بالقوه‌ای برای دیگر مشکلات سلامتی باشد.

محققان از طریق مطالعه خود توانستند مواد شیمیایی مرتبط با سرکوب درد را با منفعت گیری از یک بازدید طیف‌سنجی جرمی بی‌طرفانه از ضایعات تشکیل شده بر روی موش‌ها شناسایی کنند.

 این بازدید تبدیل کشف متابولیت‌های بسیاری شد که پیشتر ربط آنها با جلوگیری از فهمیدن درد اشکار شده می بود.

 متابولییت‌ها مولکول‌هایی می باشند که واسطه‌ یا محصول نهایی مجموعه‌ای از عکس العمل‌های شیمیایی به حساب می‌آیند. عکس العمل‌هایی که در موجودات زنده برای نگه داری حیات رخ خواهند داد.

مسیرهای تسکین درد مرتبط با سیستم اندوکانابینوئید مغز که یک سیستم سیگنال‌دهی سلولی پیچیده است که نقش مهمی در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی گوناگون و نگه داری هموستاز دارد نیز شناسایی شد.

تعداد بسیاری از سوالات بی‌جواب مانده است

محققان اکنون در تلاش می باشند تا بفهمند چطور عفونت بر سلول‌ها تاثییر می‌گذارد و آیا این رابطه مستقیم است یا غیرمستقیم. اگرچه آنها می‌دانند که انگل‌ها از این متابولیت‌های مشاهده‌شده تغذیه می‌کنند تا تشکیل همانند کنند، اما کشف این که چرا مسیرهای کلیدی سرکوب درد در ماکروفاژهای آلوده فعال نمی‌شوند، سؤالاتی را در رابطه چگونگی تحریک این مکانیسم‌ها و چگونگی بازآفرینی آنها تشکیل می‌کند.

در این تحقیقات تا بحال به اندازه‌ جواب‌های به دست آمده، سوالات تازه تشکیل شده است. با این حال، دانشمندان هم چنان می‌گویند که این یک قدم مهم رو به جلو است. ساتوسکار می‌گوید: مسئله شوق‌انگیز این است که این اولین باری است که ما اغاز به فهمیدن پایه سلولی علت عدم وجود درد در این ضایعات کرده‌ایم.

ملزوم به ذکر است که لیشمانیوز با وجود بدون درد بودن، بی‌زیان نیست. هنگامی که حشره حامل این انگل خطرناک میزبان را نیش می‌زند، بیماری تشکیل شده عمدتا بر اندام‌های داخلی همانند طحال، کبد و مغز استخوان تاثییر می‌گذارد. این بیماری خطر تب طویل زمان، افت وزن و کم خونی را به همراه دارد.