این ۲ برادر دوقلو یک زبان مخصوص ابداع کرده‌اند!_صبح سریع

تا ۵۰ درصد از دوقلوها الگوی ارتباطی مخصوص به خود را با یکدیگر گسترش خواهند داد. اکثر آنها با گذشت زمان آن را از دست خواهند داد، اما برای دوقلوهای خانواده یولدن(Youlden) این یک روش عادی برای برقراری ربط شده است.

به نقل از بی‌بی‌سی، دو برادر دوقلو به نام متیو(Matthew) و مایکل(Michael) یولدن هر کدام به ۲۵ زبان سخن بگویید می‌کنند و اکنون بیست و ششمین زبان را که ابداعی خودشان است و آن را اومری(Umeri) نام نهاده‌اند، به فهرست زبان‌های خود افزوده‌اند.

اگر تا بحال نام زبان «اومری» را نشنیده‌اید، علت خوبی برای آن وجود دارد. مایکل و متیو تنها دو نفری می باشند که به این زبان سخن بگویید می‌کنند، می‌خوانند و می‌نویسند و خودشان آن را در کودکی ابداع کرده‌اند.

این دو برادر می‌گویند اومری یک زبان سری و رمزآلود نیست.

آنها می‌گویند: زبان اومری هیچ زمان به زبانی که برای خصوصی نگه داشتن سخن‌ها منفعت گیری می‌شود، خلاصه نمی‌شود. این زبان قطعاً برای ما قیمت عاطفی دارد، چون منعکس کننده پیوند عمیقی است که ما به گفتن دوقلوهای همسان با هم داریم.

تخمین زده می‌شود که ۳۰ تا ۵۰ درصد از دوقلوهای دنیا یک زبان مشترک یا الگوی ارتباطی خاص را که به گفتن کریپتوفازی(cryptophasia) شناخته می‌شود، با هم تشکیل می‌کنند که فقط برای خودشان قابل فهمیدن است. این کلمه به طور مستقیم از زبان یونانی به معنی «گفتار مخفی» آمده است.

نانسی سگال(Nancy Segal) مدیر مرکز مطالعات دوقلوها در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا معتقد است که اکنون کلمات بهتر و ظریف‌تری برای این اتفاق وجود دارد و ترجیح می‌دهد از «گفتار خصوصی» منفعت گیری کند. وی در کتاب خود از عبارت «فهمیدن کلامی مشترک» برای اشاره به گفتار منفعت گیری شده در دوقلوهای یولدن منفعت گیری می‌کند.

سگال می‌گوید: بر پایه مطالعات حاضر، می‌توان با مطمعن او گفت که نزدیک به ۴۰ درصد از کودکان دوقلو دچار نوعی «تکلم دوقلویی» می باشند، اما این رقم نشان نمی‌دهد که رشد زبانی دوقلوها چه مقدار پیچیده است.

ربان اومری با الفبای لاتین نوشته می‌شود، اگرچه دوقلوهای یولدن تلاش کردند الفبای خود را برای این زبان طراحی کنند.

روی یوهانینک(Roy Johannink) از هلند، پدر دوقلوهای نوجوان به نام مرل(Merle) و استین(Stijn) است. او ۱۳ سال پیش، وقتی که دوقلوهایش نوزاد بودند، یک ویدئو از آنها در حال غر زدن به یکدیگر گرفت و آن را در یوتیوب به اشتراک گذاشت. مکالمه آنها تا به امروز بیشتر از ۳۰ میلیون بازدید داشته است.

یوهانینک در لحظه‌ای که این دو برای اولین بار اغاز به تعامل کلامی با یکدیگر کردند، از آنها تصویربرداری کرد. وی درمورد آن لحظه می‌گوید: گویا آنها از این که یکدیگر را دیدند، مقداری متعجب شدند. به گمان زیاد با خود فکر می‌کردند که من تنها نیستم و یکی دیگر عین من وجود دارد!

سگال توضیح می‌دهد که همانند مرل و استین که زبان مشترک خود را با یادگیری زبان هلندی از دست دادند، زیاد تر دوقلوها هنگامی در ربط با افراد دیگر قرار می‌گیرند، از زبان و کلمات خصوصی خود دور خواهد شد.

اما برای دوقلوهای یولدن اینطور نبوده است. آنها از زبان خود دور نشده‌اند، بلکه برعکس، در طول سالها آن را غنی و کامل کرده‌اند.

دوقلوهای یولدن که در شهر منچستر انگلیس به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند، در محاصره قومیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون بزرگ شده‌اند و عشق به زبان‌های گوناگون در آنها پرورش یافته است.

این دو برادر دقیق به یاد ندارند که زبان اومری را از چه وقتی اغاز به سخن بگویید کرده‌اند، اما به یاد می‌آورند که پدربزرگشان وقتی که در دوران پیش دبستانی بوده‌اند، یک شوخی را که آنها بین خود به اشتراک می‌گذاشتند، فهمید نشده و گیج شده است.

سپس در سن هشت سالگی اولین تعطیلات خانوادگی آنها در خارج از انگلیس فرا رسید. آنها به اسپانیا رفتند و تصمیم گرفتند که زبان اسپانیایی یاد بگیرند و قانع شده بودند که اگر این کار را نکنند، برای خواست بستنی دچار مشکل خواهند شد. آنها با در دست داشتن یک فرهنگ لغت و با فهمیدن مقداری از قواعد این زبان اغاز به ترجمه عبارات به طور کلمه به کلمه از انگلیسی به اسپانیایی کردند.

آنها سپس زبان ایتالیایی را آموختند و سپس دقت خود را به یادگیری زبان‌های اسکاندیناوی معطوف کردند.

برادران دوقلوی یولدن با ترکیب عناصر دستوری گوناگون از همه زبان‌هایی که یاد گرفته بودند، فهمید شدند که زبان اومری در واقع می‌تواند خود به یک زبان کامل تبدیل شود.

دوقلوها این زبان مشترک را دارند که از یک جایی منفعت گیری از آن را متوقف می‌کنند، گویی از آن حس شرم می‌کنند

این با مشاهدات سگال مطابقت دارد. به حرف های او، به طور کلی دوقلوها زبان جدیدی اختراع نمی‌کنند، آنها تمایل دارند تا اشکال غیرمعمولی از زبانی را که در معرض آن قرار می‌گیرند، تشکیل کنند. اگرچه نامفهوم است، اما هم چنان آن را رها نمی‌کنند.

دوقلوهای یولدن اغاز به استانداردسازی و کدگذاری زبان اومری کردند. در یک مقطع حتی آنها تلاش کردند الفبای خود را طراحی کنند، اما فهمید شدند با دقت به این که فونت اومری در رایانه‌ها وجود ندارد، کاربرد مقداری خواهد داشت. به این علت اومری اکنون با منفعت گیری از الفبای لاتین نوشته می‌شود.

یک زبان مشترک

نگه داری زبانی که افراد مقداری به آن زبان سخن بگویید می‌کنند، چالش‌های خاص خود را دارد.

متیو می‌گوید: دوقلوها این زبان مشترک را دارند که از یک جایی منفعت گیری از آن را متوقف می‌کنند، گویی از آن حس شرم می‌کنند. این قضیه‌ای منحصر به فرد برای دوقلوها نیست. هر فردی که به یک زبان اقلیت سخن بگویید می‌کند، به این معنی که اکثر افراد جامعه به آن زبان سخن بگویید نمی‌کنند، امکان پذیر از سخن بگویید کردن به آن زبان خجالت بکشد، به خصوص اگر شما با یک زبان اقلیت بزرگ شده باشید که امکان پذیر به واسطه آن طرد شده باشید یا در مدرسه به شما خندیده باشند.

او گفت: ما خوشبختانه هیچ زمان این چنین واکنشی از سوی دیگران نداشتیم و برعکس، در خانه ما والدین‌مان هیچ زمان رشد زبان اومری بین ما را یک قضیه منفی نمی‌دانستند و ما را تشویق می‌کردند.

کارن تورپ(Karen Thorpe) متخصص رشد، آموزش و تحقیقات مراقبت از کودک در موسسه مغز کوئینزلند در دانشگاه کوئینزلند است. او به طور گسترده گسترش زبان در دوقلوها را مطالعه کرده است.

او می‌گوید: برای من، این نشانه یک رابطه زیاد نزدیک است. به جای این که آن را چیزی شگفت و غیرعادی بدانیم، زبان خصوصی واقعاً قضیه زیبایی است که انسان‌ها در وقتی که زیاد به یکدیگر نزدیک می باشند، انجام خواهند داد. اما آیا این منحصر به دوقلوهاست؟ من اینطور فکر نمی‌کنم. من فکر می‌کنم این منحصر به روابط زیاد خاص و نزدیک است.

وی این چنین آن را به گفتن یک ویژگی عادی در طول رشد در نظر می‌گیرد. همانطور که در یک مقاله تحقیقاتی در سال ۲۰۱۰ نوشت: به سادگی کودکان خردسالی که تازه اغاز به سخن بگویید می‌کنند، یکدیگر را بهتر از والدین یا دیگر بزرگسالان فهمیدن می‌کنند.

برای دوقلوهایی همانند دوقلوهای یولدن، این زبان‌ها ترکیبی از صمیمیت و کنجکاوی فکری است، اگرچه تورپ اذعان دارد که زبان برادران یولدن که به طور طویل مدت و آگاهانه گسترش سافته یک زبان خصوصی نسبتاً نادر است.

دوقلوهای یولدن به اختراع کلمات تازه برای همگام شدن با زندگی مدرن ادامه خواهند داد و حتی برای کلمات خاص نظیر «آی‌پد» نیز کلمه ساخته‌اند.

مطالعات موردی محدودی در رابطه کریپتوفازی یا «زبان دوقلویی» حاضر است و برخی از معروف‌ترین آنها ریشه در روانپزشکی دارند.

جون(June) و جنیفر(Jennifer) گیبونز(Gibbons) یکی از این مثالها می باشند. آنها در دهه ۱۹۷۰ در ولز متولد و بزرگ شدند. آن‌ها دچار نقص گفتاری بودند و برای آن در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند. در نتیجه سخن بگویید با دیگران را متوقف کردند و فقط با یکدیگر سخن بگویید کردند.

سخنان آنها برای دیگران از جمله والدین‌شان نامفهوم به نظر می‌رسید. آنها در سن ۱۹ سالگی بعد از دستگیری به علت جرائمی از جمله آتش‌سوزی و سرقت به یک بیمارستان روانی در انگلیس فرستاده شدند و جوان‌ترین بیماران زن آنجا شدند.

جون در یک مصاحبه درمورد زندگی خود و خواهرش او گفت: ما نومید بودیم. در دام دوقلویی‌مان و در آن زبان دچار شدیم. ما همه چیز را امتحان کردیم تا خودمان را از آن جدا کنیم.

تورپ می‌گوید زیاد تر دوقلوها زبانی را که امکان پذیر در دوران کودکی با یکدیگر به اشتراک گذاشته باشند، فراموش می‌کنند، اما برخی کلمات خاص و ویژگی‌های ارتباطی غیرکلامی همانند ژست‌ها را نگه داری می‌کنند.

وی می‌گوید: آنها امکان پذیر چیزی نداشته باشند که ما آن را یک زبان انحصاری بنامیم، اما چیزی کاملاً خاص بین خودشان دارند.

تحقیقات تورپ این چنین نشان داده است که دوقلوها نسبتاً زیاد تر در معرض خطر تاخیر در اغاز سخن بگویید کردن می باشند، اما داشتن یک زبان خصوصی لزوماً به این کار منجر نمی‌شود.

تحقیقات مشخص می کند که تاخیر زبانی زیاد تر با دقت به این عارض می‌شود که دوقلوها از سوی والدین خود دقت فردی کمتری دریافت می‌کنند. ضمن این که نارس زاده شدن، شرایط بارداری و عوارض زایمان نیز می‌تواند در آن نقش داشته باشد.

سگال به والدینی که دوقلو دارند پیشنهاد می‌کند که یقین شوند با فرزندان‌شان تک به تک سخن بگویید می‌کنند تا در معرض زبان قرار بگیرند. به حرف های وی، یکی از مشکلات دوقلوها این است که والدین تمایل دارند آنها را تنها بگذارند، چون اعتقاد دارند آنها یکدیگر را سرگرم می‌کنند و این در حالی است که آنها از قرار گرفتن در معرض زبان بزرگسالان محروم خواهد شد.

برای دوقلوهای یولدن، خلق زبان اومری چیزی جز یک توانایی مثبت نبوده است. هنگامی که آنها برای چیزهایی که در زندگی امروزی پدیدار شده‌اند، به کلمات جدیدی فکر می‌کنند، زبان‌شان دائماً در حالت گسترش قرار می‌گیرد.

متیو می‌گوید: چه «آی‌پد» چه «کابل لایتنینگ»، همه اینها کلماتی می باشند که ۲۰ یا ۳۰ سال پیش وجود نداشتند.

آنها اکنون موسسه آموزش زبان خود را اداره می‌کنند که از افراد، موسسات آموزشی و شرکت‌های خصوصی برای یادگیری زبان حمایتمی‌کند.

این دو برادر اکنون جدا از هم و در دو شهر متفاوت زندگی می‌کنند، اما تا این مدت با زبان اومری با یکدیگر گفتگو می‌کنند.

گفتنی است که آنها تصمیم ندارند در آینده این زبان را به فرزندانشان منتقل کنند و به نظرشان شگفت است که این زبان را با شخص فرد دیگر به اشتراک بگذارند.

مایکل می‌گوید: این یک زبان منحصر به فرد است که تنها توسط ما دو نفر سخن بگویید می‌شود. این یکی از آن چیزهایی است که متأسفانه تاریخ انقضا دارد.