دانشمندان یک گونه تازه کشف شده در اعماق اقیانوس را «تاریکی» نامگذاری کردند/ عکس_صبح سریع

گودال آتاکاما، که تا ۸۰۰۰ متر زیر سطح اقیانوس آرام فرو می‌رود، بخشی از منطقه هادال است که با سختی شدید، دمای نزدیک به انجماد و تاریکی کامل اشکار می‌شود. با وجود این شرایط سخت، محل زندگی اشکال منحصر به فردی است که با محیط سخت آن سازگار شده‌اند.

گونه Dulcibella Camanchaca موسوم به «تاریکی» چیست؟

به نقل از اکونومیک‌تایمز، Dulcibella camanchaca در خانواده Eusiridae طبقه‌بندی شده است و نشان‌ دهنده یک گونه تازه شناسایی شده است. دی‌ان‌ای ترکیب ژنتیکی نزدیک آن قبول شده و مورفولوژی یا ریخت‌شناسی، آن را از دیگر دوزیست‌های منطقه نزدیک می‌کند.

کارولینا گونزالس(Carolina González)، اقیانوس‌شناس دانشگاه کنسپسیون و یکی از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: تلاش مشترک و رویکرد یکپارچه این مطالعه، Dulcibella camanchaca را به‌گفتن طوری تازه تایید کرد.

نام سرده، Dulcibella است و از سنت ارجاع شخصیت‌های رمان اسپانیایی قرن هفدهم دن کیشوت پیروی می‌کند. نام گونه، «camanchaca»، به معنی «تاریکی» در زبان‌های بومی منطقه است که منعکس کننده زیستگاه این گونه در اقیانوس عمیق و بدون نور است.

چطور «تاریکی» در اعماق پر چالش زنده می‌ماند؟

Dulcibella camanchaca با اندازه کمتر از چهار سانتی متر، بزرگ‌تر از نزدیک‌ترین خویشاوندان خود است و ویژگی‌های منحصر به فردی همانند زائده‌های شکاری به نام gnathopods را داراست که برای شکار موجودات کوچک‌تر منفعت گیری می‌شود. برخلاف دوجورپایان که طبق معمول در گودال‌ها یافت خواهد شد، این گونه به‌طور فعال دیگر دوجورپایان را شکار می‌کند و نقش مهمی در شبکه غذایی اعماق دریا بازی می‌کند.

یوهانا وستون(Johanna Weston)، بوم‌شناس و نویسنده این مطالعه می‌گوید: Dulcibella camanchaca یک شکارچی با شنای سریع است که در زبان مردمان منطقه به‌گفتن «تاریکی» نامگذاری شده است تا نشان‌دهنده اقیانوس عمیق و تاریکی باشد که از آن، آمده است.

رنگ کم رنگ این گونه، یک ویژگی رایج در گونه‌های اعماق دریا است که توانایی آنها را برای رشد در محیط سیاه و سفید افزایش می‌دهد. کشف آن نشان‌دهنده استراتژی‌های تکاملی متنوعی است که اشکال حیات برای سازگاری با زیستگاه‌های سخت به کار می‌گیرند.

گودال آتاکاما: کانون تنوع زیستی

گودال آتاکاما که در تاثییر برخورد صفحات تکتونیکی به وجود آمده است، از نظر فیزیکی از دیگر گودال‌های اقیانوسی جدا شده و یک اکوسیستم نزدیک به وجود اورده است. سطوح بالای رسوب و شرایط محیطی بی همتا آن را به کانونی برای گونه‌های بومی از جمله دوجورپایان، حلزون‌ماهی‌ها و اژدهای گِلی تبدیل کرده است.

یافته‌هایی همانند Dulcibella camanchaca به فهمیدن ما از اکوسیستم گودال که تا حد بسیاری ناشناخته باقی مانده است، می‌افزاید. منطقه هادال که اعماق بین ۶۰۰۰ تا ۱۱ هزار متر را در بر می‌گیرد، به علت دور بودن و شرایط شدید حاکم بر آن زیاد سخت و چالش برانگیز است.

پیامدها برای تحقیقات آینده و حفاظت

این کشف بر اهمیت اکتشاف در اعماق اقیانوس اصرار می‌کند. محققان از یک وسیله نقلیه فرودگر که یک سکوی تخصصی و بدون اتصال است برای جمع‌آوری مثالها از گودال منفعت گیری کردند. این فناوری برای مطالعه محیط‌های سخت زیر آب زیاد مهم است.

فهمیدن حیات در محیط‌های سخت همانند گودال آتاکاما نه تنها تنوع زیستی زمین را نمایان می‌کند، بلکه درکی در رابطه پتانسیل حیات در سیارات دیگر، همانند قمرهای اروپا یا انسلادوس، اراعه می‌دهد.