چطور کینتسوگی پیوند زناشویی را تحکیم می کند؟_صبح سریع

در بین نقش و نگار ظرف، شکستگی‌ها و نقص‌های منحصر به فردش با درخشش طلا خودنمایی می‌کنند. به این علت کینتسوگی  بازسازی نه فقط برای ادامه دادن بلکه جشن و گرامی داشتِ ناکامی‌ها و ترمیم شان است.

هنری که از دل شکستگی ها برمی بالد؛ بیایید ما هم با منفعت بردن از هنر کینتسوگی روابط عاطفی و دل شکستگی هامان را ترمیم کنیم.

از صدمه ها بگذریم و از توانایی ای که اندوخته ایم در جهت ترمیم و بهبود روابط مان منفعت گیری کنیم.

احتمالا اولین قدم برای بست زدن روابط مان این است که دریابیم این رابطه آسان به دست نیامده و مورد قیمت است.

ترمیم رابطه با بَست زدن 

اگر همت کنیم می توانیم به قوت عشق و  با هنر باستانیِ  کینتسوگی روابط عاطفی مان را ترمیم کرده و ارزشمندترش سازیم.

هنرمند تکه‌های ظرف را به پشتیبانی کینتسوگی بار دیگر کنار هم قرار می‌دهد. ما نیز باید به خود و رابطه مان، به همسرمان و به زندگی مشترک مان زمان بازسازی و ترمیم دهیم.

هیچکدام از زوجین سپس از صدمه همانند قبل نیستند. اما حال که بخاطر هراس‌ها، ناکامی‌ها، فقدان‌ها و رنج های مان به انسانی متفاوت ولی با قیمت بدل گشته‌ایم به زندگی ادامه می‌دهیم.

حتا اگر، در این بین ، تکه‌هایی از خودمان را از دست داده بدهیم.

کینتسوگی چیست؟

کینتسوگی، یک هنر سنتی ژاپنی، شامل تعمیر سفال‌های ترک خورده، شکسته با لاکی از پودر طلا، نقره یا پلاتین است.

به جای نهان کردن نواقص، کینتسوگی آن‌ها را برجسته می‌کند و تاریخچه شیء را جشن می‌گیرد و نواقص را در بغل می‌کشد.

این فلسفه می‌تواند به طور استعاری روابط عاطفی را هم دربربگیرد، آن جا که ترک‌ها و ناکامی‌ها در یک رابطه زمان‌هایی برای بهبودی و ربط عمیق‌ترند.

شناسایی نواقص

هر ازدواج با سهم خود از چالش‌ها، سوءتفاهم‌ها، اختلاف نظرها و لحظات صدمه‌پذیری روبه روست.

زوج ها می توانند با الهام  از هنر کیتسوگی نواقص را  بخشی طبیعی از هر رابطه بدانند.

با پذیرفتن نواقص خود و شریک زندگی‌شان، شوهران و همسران محیطی از پذیرفتن و فهمیدن را پرورش می دهند.

زیبایی ترمیم

هنگامی یک قطعه سفال از طریق کینتسوگی تعمیر می‌شود، نه تنها به گفتن یک شیء کاربردی بلکه به گفتن یک تاثییر هنری که داستان منحصر به فردی را روایت می‌کند، ظهور می‌یابد.

به طور شبیه، هنگامی زوج‌ها با هم با مسائل خود را روبه رو خواهد شد، این زمان را دارند که رابطه خود را به طوری بازسازی کنند که تاریخچه آن‌ را ارج نهند.

ربط باز درمورد احساسات، نیازها و خواسته‌ها می‌تواند به گفتن لاکی باشد که آن‌ها را به هم متصل می‌کند. با او گفت و گو در رابطه این که چه چیزی نادرست پیش رفت و کار بر روی راه‌حل‌ها، زوج‌ها می‌توانند پیوندی نیرومندتر تشکیل کنند و تاریخ مشترک شان را جشن بگیرند.

جشن  سفر رشد در کنار یکدیگر

کینتسوگی به ما یادآوری می‌کند که زخم‌هایی که حمل می‌کنیم نمادهای استقامت می باشند.

در ازدواج، جشن  سفر زندگی با همه فراز و نشیبش حس عمیق‌تری از صمیمیت تشکیل می کند.

زوج‌ها می‌توانند وقتی را برای بازتاب ازمایش ها خود با هم تعلق دهند و داستان‌هایی از این که چطور بر مانع ها تسلط کردند و چه چیزی آموختند را به اشتراک بگذارند.

این عمل نه تنها ضمانت آن‌ها را تحکیم می‌کند بلکه به آن‌ها پشتیبانی می‌کند تا زیبایی تاریخ مشترک شان را قدر بدانند.

تشکیل الگوهای تازه

دقیقاً همان گونه که کینتسوگی الگوهای جدیدی با طلا یا نقره تشکیل می‌کند، زوج‌ها می‌توانند راه‌هایی برای گنجاندن سنت‌ها یا آیین‌های تازه در رابطه خود اشکار کنند.

قرارهای هفتگی، سرگرمی‌های مشترک یا پیاده روری با هم، این الگوهای تازه پیوند بین زوجین را تحکیم می کند.

با اندوخته‌گذاری زمان و تلاش در پرورش رابطه خود، زوج‌ها  شراکتی پرجنب و جوش تشکیل می کنند که بر پایه عشق و احترام برمی بالد.

پذیرفتن تحول

کینتسوگی این چنین به ما یادآوری می‌کند که تحول اجتناب‌ناپذیر است. درست همان گونه که سفال امکان پذیر بشکند و تعمیر شود، روابط نیز با گذر زمان تکامل می‌یابند.

پذیرفتن تحول به معنی آمادگی برای سازگاری و رشد با هم است. زوج‌ها باید نسبت به رشد یکدیگر باز باشند و از یکدیگر در پیگیری علایق و اهداف فردی حمایتکنند. این تشویق متقابل حس شراکت را تحکیم می‌کند که ازدواج را غنی‌تر می‌سازد.

جمع بندی: اتحادی قشنگ و ناقص

کینتسوگی استعاره قدرتمندی برای ازدواج است.و هر زخم داستانی از استقامت را در خود دارد.

با پذیرفتن این فلسفه، شوهران و همسران می‌توانند چالش‌ها را به زمان‌های رشد تبدیل کنند و پیوند عمیق‌تری تشکیل کنند.

در دنیایی که زیاد تر به جستوجو کمال است، بیایید به یاد داشته باشیم که نواقص ما می باشند که روابط ما را منحصر به فرد و قشنگ می‌کنند. از طریق هنر کینتسوگی، زوج‌ها می‌توانند یاد بگیرند تا یکدیگر را عمیق‌تر فهمیدن کنند و قدردان لحظاتی باشند که با هم گذرانده اند.