پژمان جمشیدی معتاد می شود؛ نگاهی به فیلم دایناسور_صبح سریع

فیلم‌نامه و کارگردانی یک تاثییر سینمایی می‌تواند تاثییر چشم‌گیری در کارکرد بازیگران آن داشته باشد. وقتی که یک فیلم سینمایی در همان ابتدای کار با ایرادات اساسی دست و پنجه نرم می‌کند، نمی‌توان چندان به کارکرد دیگر اجزا آن دل خوش کرد و از بازیگران آن -هر چند چهره- انتظار داشت که بار فیلم را بر دوش بکشند.

این چندمین همکاری پژمان جمشیدی به گفتن بازیگر با مسعود اطیابی در قامت کارگردان است. همکاری‌های قبل این دو از نگاه اکثریت قریب به اتفاق منتقدان سینما زیاد ضعیف بوده است. به هر حال دایناسور، آخرین ساخته مسعود اطیابی، این روزها در حال اکران است و همکاری تازه او با جمشیدی می‌تواند نوشته جالبی برای تعداد بسیاری از علاقه‌مندان به سینما باشد.

برای جواب به این سوال که آیا آخرین همکاری جمشیدی و اطیابی نتیجه مثبتی در کارنامه هر کدام داشته است یا نه و این که آیا دایناسور قیمت دیدن دارد یا خیر، با این مقاله همراه باشید.

فیلم داستان رضا (پژمان جمشیدی)، مردی معتاد به‌نام دایناسور است که همراه با دوستش جلال (امیر جعفری) در یک سرویس تحویل قلیان مشغول به کار است. رضا به طور اتفاقی می‌فهمد که تنها یک ماه از زندگی‌اش باقی مانده. این خبر شوک‌زا علتمی‌شود که او به فکر خانواده‌اش، به‌اختصاصی دخترش رز (سها نیاستی)، بیفتد و تصمیم می‌گیرد از آنها حلالیت بخواهد. اما با یک کشف دردناک روبه رو می‌شود: دخترش، رز، خودش به ساقی موادمخدر تبدیل شده است.

دایناسور پژمان جمشیدی را بلعید!

در رابطه فیلم دایناسور می‌توان او گفت که این فیلم از آن دسته از فیلم‌هایی است که وجه تسمیه درستی دارد؛ دایناسور همه چیز را می‌بلعد، از بازی بازیگران گرفته تا دیگر عوامل. احتمالا بتوان کارکرد پژمان جمشیدی را جدا از فیلم، کارکرد نسبتا خوبی در نظر گرفت اما با در نظر گرفتن کلیت فیلم باید در رابطه کارکرد بازیگران آن نیز تجدید نظر کرد. جمشیدی در تاثییر انتخاب‌های بدی که در حوزه بازیگری داشته است، به جز چند مورد خاص و برخلاف توانایی نسبتا خوبی که دارد، تا به امروز نتوانسته است چنان که باید و احتمالا خوش بدرخشد.

این ایفای نقش‌های اگزجره کمدی به نظر انتهای توانایی بازیگری جمشیدی نیست؛ چه بسا که تا امروز نقش‌آفرینی‌های زیاد بهتری را از او سراغ داریم. اما به هر حال کار یک بازیگر تنها و تنها از لحظه‌‎ای که روبه رو دوربین می‌رود اغاز نشده و هر هنرمندی باید کیاست و هوش انتخاب‌های بهینه و درست را داشته باشد؛ چیزی که جمشیدی تا به امروز از آن نصیب بوده است.

به هر حال بازی پژمان جمشیدی در این فیلم به هیچ گفتن بازی مهم و خوبی به نظر نمی‌رسد و اگر بخواهیم انصاف را در حق او مراعات کرده باشیم باید بگوییم که جمشیدی در فیلم دایناسور در ایفای نقش کاراکترهای بدنوشته‌شده و اگزجره کمدی پخته‌تر شده است.

آیا فیلم دایناسور قیمت دیدن دارد؟

 اگر بخواهم صادقانه برایتان بنویسم، به شخصه بهتر می‌دانم که وقتم را حتی با بالا و پایین‌کردن اکسپلور اینستاگرام هدر بدهم تا با دیدن فیلمی که الحق چیزی زیاد تر از ویدئوهای اینستاگرامی ندارد مگر زمان زمان زیاد تر. دایناسور برای یک ویدئوی اینستاگرامی با زمان‌زمان طویل‌تر و هزینه‌های زیاد زیاد تر است؛ همین و همین. مسعود اطیابی بعد از ساخت چندین فیلم سینمایی بلند، هم چنان ترجیح می‌دهد فروشنده باشد تا فیلم‌ساز و به نظر من این قضیه بی‌احترامی به فهمیدن مخاطب است. به هر حال من به هیچ گفتن تماشای این فیلم را به فردی نظر نمی‌کنم.

بازیگران فیلم دایناسور