۷ حقیقت افرادی که زیاد به همه چیز فکر می کنند و دل شان سریع می شکند_صبح سریع

احتمالا خود ما از جمله افرادی باشیم که زیاد به همه چیز فکر می کنند. هر چیز پیش پاافتاده ای را دستمایه ای قرار می دهند که ساعت ها با آن کلنجار بروند. مسائل را شخصی کنند و همه چیز را به خودشان بگیرند.

منظور ما در اینجا نه فکر کردن عمیق به مسایل و چیزها، بلکه زیاد تر نوعی دغدغه فکری فرساینده یا وسواس های فکری و ذهنی ای است که گریبان افرادی را می گیرد که زیاد به همه چیز فکر می کنند و از نظر احساسی هم زیاد شکننده اند.

ساعت ها و روزها به این فکر می کنند که برای مثالً چرا فلان شخص این سخن را زد؟ منظورش از این که به این مورد اشاره کرد، چه می بود؟

آن ها دچار مکالمه ذهنی می شوند، لحظه حال را از دست می دهند و خودشان را به کلمه اذیت می کنند.

حقیقت این است که زندگی برای این افراد، افرادی که زیاد خودشان را دچار برخی مسائل پیش پا افتاده می کنند، سخت می شود.

بسیاری به همه چیز فکر کردن، رئوف بودن، احساساتی قوی و دلی رحیم داشتن گرچه نعمت است اما زیاد زمان ها زندگی را به کام صاحبان شان تلخ می کند.

اگر قرار باشد به همه چیز زیاد فکر کنیم و در عین حال زیاد هم نرم و حساس باشیم، احتمالا به راحتی صدمه ببینیم.

۷ حقیقت زندگی افرادی که بسیاری به همه چیز گیر ِ فکری می دهند و از نظر احساسی شکننده اند

۱- همیشه در پی یک عشق همه عیار

عشق رایج ترین فکر و بزرگترین آرزوی افرادی است که دلی شکسته دارند. زیاد به همه چیز فکر می کنند و دل شان سریع می شکند.

این افراد احساسات ساختگی و تعهدات نیمه نصفه را برنمی تابند، طالب یک عشق واقعی، قابل مطمعن و  و ماندگارند.

داشتن رابطه با این افراد به این معنی است که شما باید مطمعن حاصل کنید که آنها تا حد امکان حس دوست داشتن، احترام و مراقبت را از شما دریافت می کنند.

اگر موفق به انجام این کار نشوید، این ویژگی آنان که زیاد به چیزی فکر می کنند، شک می کنند و سریع می رنجند، علتمی شود که به احساسات شما شک کنند.

از آنجا که این افراد عمدتاً یک ناکامی عشقی را توانایی کرده اند، زیاد محتاط می باشند که مجدد صدمه نبینند. آنها سخت مطمعن می کنند و زیاد طرف رابطه شان را محک می زنند.

۲- همه چیز را به دل می گیرید

افرادی که به همه چیز زیاد فکر می کنند و دل شان سریع می شکند، زیاد تحت تاثییر نظرات دیگران هستید.

حتی اگر انتقاد مثبت باشد، روزها به آن فکر می کنند. هر مسئله جزئی را کالبدشکافی می کنند. چندین دفعه عکس سازی می کنند، شک می کنند و هر چیزی را به خودشان می گیرند.

اگر می شد که به جای این که هر چیزی را شخصی کنند، به خودشان بگیرند و حال خودشان را خراب کنند، از آن بگذرند، یا اگر سازنده باشد، درس بگیرند و رشد کنند، زندگی و لحظات زیاد بهتری را توانایی می کردند.

از نظر دیگر، هرکسی حق دارد نظر خود را داشته باشد، و این بدان معنی نیست که همیشه حق با آنهاهست یا نیست.

بعضی اوقات باید به ندای دل خود و به حس درونی خود گوش دهید و اگر می دانید که در راه درستی هستید، و به رغم همه چیز فقط ادامه دهید.

۳- یا به چیزی زیاد اهمیت می دهند، یا اصلاً رها می کنند و اهمیت نمی دهند

نگه داشتن حد اعتدال در روبه رو با چالش های زندگی، احساسات، روابط  و به نوعی همه چیز حاکی از خرد است. افراط یا تفریط راه به جایی نمی برد. مدام باید حدوسطی را در رابطه ابراز احساسات، فداکاری ها و عملکردها نگه داشت.

افرادی که به همه چیز زیاد فکر می کنند و دل شان سریع می شکند، حد وسط ندارند. به کلمه یا این طرف بام می افتند یا از طرف دیگر بام!

خوددار بودن و خویشتن داری هنر و مهارتی است که مبتنی به نگاه درست به جهان و تمرین و پرهیز و ممارست است.

۴- بی خوابی

این افراد به محض این که سرشان  را روی بالش می گذارند، در معرض هجوم انواع و اقسام افکار قرار می گیرند.

افکاری نه فقط در باب آنچه گذشت، چه طور و چطور گذشت و ای کاش ها و ای داد و بیداد ها که فکر به موقعیت‌های فرضی آینده‌ نیز هم.

هنگامی ذهن بیوقفه دچار است، خواب فرار می کند. بیخوابی اختلال بزرگی است که این افراد را می آزارد.

۵- مدام به جستوجو معانی نهان پشت کلمات و کردارها می باشند

در هر چیزی گوشه و کنایه ای، طعنه ای را نهان می بینند که مشخصاً برای آزار آنها کمین کرده است.

بی وقفه به صحبتی که با فرد دیگر داشته اند، فکر می کنند. عمدتاً تعبیر و تفسیرهایی منفی می کنند. مدام حرکت و کردار دیگران را قضاوت می کنند و عمدتاً در هر قدمی چیزی علیه خود را اشکار می کنند.

بکوشیم یادمان نرود که بعضی اوقات اوقات واقعاً هیچ داستان و هیچ پشت صحنه ای وجود ندارد. بعضی اوقات اوقات فردی شادتر است که اصلاً هیچ چیز نداند!

 ۶- بیشتر از حد به خودشان سخت می گیرند، و برای دیگران «بیشتر از حد آسان»

افرادی که زیاد به همه چیز فکر می کنند، بدترین منتقد و خشن ترین قاضی خود می باشند. هیچ به خودشان رحم نمی کنند. زیاد خود را سرزنش می کنند، اما در روبه رو دیگران ساده می گیرند.

به همین علت است  هم هست که آنها در روبه رو دیگران زیاد دلرحم و رئوفند اما به حال خود ستم روا می دارند؛ به همین علت هم هست که با اندک بی محبتی ای دل شان سریع می شکند.

تلاش کنیم با خودمان ملایم تر و با دیگران عادل تر باشیم. ببخشیم، و برای داشته باشیم که همه هم سزاوار بخشش نیستند.

۷- زیستن در لحظه حال را از دست می دهند و مدام حسرتی به دل دارند

افرادی که زیاد به همه چیز فکر می کنند ، انقدر دچار قبل اند که زمان حال را از دست می دهند.

آنقدر در بازدید مسائلی که با آن روبرو می باشند و برنامه ریزی برای آینده خود غرق می شوند که نمی توانند راهی برای اسایش در لحظه جاری اشکار کنند، با جریان حرکت کنند و در لحظه حال زندگی کنند.